2010/03/25

Quero que me traten como a unha estranxeira nas vacacións


Vía o Flickr de Alba chego a COSTA DA MORTE 2.0, un proxecto de NERIA para as redes sociais, unha páxina interesante sobre a Costa da Morte só en CASTELÁN e INGLÉS.


Vía Xornal.com, en información do 15 de xaneiro de 2010, atopo que este proxecto conta cun presuposto de 42.000 euros e foi co-financiado polo Ministerio de Industria, Turismo e Comercio; a Deputación da Coruña e a Xunta. Segundo os seus promotores, “converterá á Costa da Morte no lugar máis vangardista en canto á difusión dos seus activos culturais e patrimoniais” e “provocará unha verdadeira transformación sostible na capacidade de xeración de recursos turísticos e económicos”.

Agora fixémonos nos datos de procedencia do turismo en Galicia.

Vemos que o 32% dos turistas somos galegos, partamos que só a metade falamos en galego (que xa é moito partir), seriamos o 16% dos turistas fronte ao 17% dos turistas de fóra do Estado, onde hai que advertir que hai unha gran porcentaxe de turistas portugueses, tamén unha importante porcentaxe de sudamericanos (que falan castelán ou portugués) e que só unha parte do resto de turistas estranxeiros teñen como lingua o inglés. Visto isto, gustaríame saber por que nesta e noutras páxinas os turistas galegos galegofalantes somos ignorados e peor tratados ca outros turistas de procedencias alleas e que non pagan aquí os seus impostos.

E xa postos, tampouco estaría de máis que me atendensen en galego nas oficinas de turismo galegas, que moitas hai que parece que estás en Valladolizzz. E xa de non poder ser tanto, pois algún "graciñas" ao final, que digo eu que se en Asturias, Castela e León, Castela-A Mancha, País Vasco, Cantabria e Cataluña onde si se molestaron en aprender esa palabriña tan difícil aquí non han de estar menos capacitados. 

E por que non, aproveito tamén para me dirixir aos concellos, que dá moita mágoa chegar ás Dunas de Corrubedo (caso verídico) e pedir o folleto en galego e que che digan as persoas que alí te atenden que o senten moito, pero que os folletos en galego foron os primeiros en acabarse e que só teñen en francés, inglés e castelán. E alí, aínda os houbo en galego, que nalgún concello xa me teñen dito que non fan folletos en galego, que lle dan ganas a unha de decidir non volver, a ver se así aprenden.

Conclusión: Quero me traten como unha estranxeira e percibir que se preocupan por me facer sentir cómoda nas miñas vacacións.

2010/03/15

Declaración da Plataforma ProLingua sobre do avance de Decreto (chamado) de Plurilingüismo da Xunta de Galicia


… E se os feitos demostran outra cousa, haberá que cambiar os feitos. Esta falsificación diaria do pasado, realizada polo Ministerio da Verdade, é tan imprescindible para a estabilidade do réxime como a represión e a espionaxe efectuadas polo Ministerio do Amor.

A referencia ás palabras de Orwell é obrigada despois de ler na páxina oficial da Xunta de Galicia o avance do “Borrador do decreto de plurilingüismo no ensino público non universitario”. Desde ProLingua denunciamos a pretensión de falsificar a realidade presente nun texto que consuma a peor agresión contra a lingua galega desde o franquismo evidenciando a vontade de desfacer os tímidos avances normalizadores do período constitucional. Unha vez se faga público o texto completo deste borrador de decreto, desde ProLingua procederemos a unha análise polo miúdo do seu contido. Agora, nesta declaración de urxencia, facemos público o seguinte:

1. Tras tres décadas, este goberno abandona o consenso político e social forxado arredor da necesidade de acometer políticas de acción positiva sobre o emprego do noso idioma no eido educativo e noutros da vida social. Feito aínda máis grave, cando con este anteproxecto non se garante a competencia en galego de todo o alumnado ao remate da Educación Secundaria Obrigatoria. A partir de agora, o galego quedará desprotexido e moi seriamente danado.

2. Nun xeito insólito de presentación, onde non hai proxecto de Decreto, senón unha serie de puntos en forma de intencións, que amosa ás claras a covardía dun goberno preso dos sectores máis etnocidas e posuidores dunha actitude de desprezo cara á sociedade galega que ama, respecta e desexa preservar os seus sinais de identidade, nomeadamente o uso e promoción da lingua propia de Galicia, faise pública unha nota anticipadora dun decreto que, malia parecer imposible, é moito máis agresivo coa lingua galega que as “Bases para o decreto” presentadas hai agora tres meses. Se daquela sinalabamos o brutal retroceso que supuñan para o galego, e tamén a seria ameaza ás liberdades das persoas galego falantes, nesta ocasión constatamos que as carautas caeron de vez e agora se nos ofrece o rostro real dos obxectivos que se pretenden.

3. O texto presentado parte de premisas falsas e terxiversadoras da realidade. Téimase na mentira e no engano cando se recorre de novo á martabela de “a imposición do galego”, “a falta de liberdade lingüística dos alumnos” ou “a visión monolingüe do ensino”. O que se tenta é ofrecer unha realidade deformada para, sobre ela, deseñar as liñas que conducirán á eliminación social de espazos para o galego.

4. Como xa ocorre con outras medidas deste goberno, esquécese por completo a situación social das linguas na Galicia de hoxe e a distinta historia de cada unha delas. Así, o camiño que marcan o Estatuto de Autonomía, a Lei de Normalización Lingüística e o Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega queda deturpado e baleiro de contido, malia as invocacións ocas que se poden ler neste avance de proxecto de decreto.

5. Todas as medidas propostas reducen o espazo do galego nas aulas e, sobre todo, afondan no proceso de coutar a súa presenza social. As referencias á elección de lingua por parte das familias buscan explotar e afondar nos prexuízos que soporta a lingua galega. Os mesmos que converteron aos redactores desta norma en paladíns do negacionismo da lingua propia de Galicia.

6. As medidas propostas permiten albiscar o obxectivo verdadeiro que subxace neste borrador, baixo unha aparente equidistancia e reiteradas apelacións ao “equilibrio”: a pretensión de crear unha rede de ensino –a partir dun sector dos centros privados e concertados- onde os nenos poidan escolarizarse sen ter apenas contacto co galego, que quedará reservado a funcións secundarias e subordinadas.

7. As afirmacións que pretenden enmascarar a agresión á lingua non resisten unha análise mínima. Coma tal, cando se fala de Educación Infantil, tras indicar que “o profesorado utilizará na aula a lingua predominante entre o alumnado” (a mesma fórmula que había no decreto de 1995, do que xa sabemos os resultados que deu, co galego desaparecido da maioría das aulas), pásase a afirmar isto: “prevese que nesta etapa o alumnado aprenda as dúas linguas oficiais de Galicia partindo da lingua predominante na aula”. Pero calquera que coñeza algo de didáctica de linguas, sabe que iso só sucederá nas aulas onde o galego sexa a lingua maioritaria. Só un cinismo patolóxico pode negar que, nunha situación de precariedade da transmisión familiar da lingua galega, se fai imprescindible una acción decidida de incremento de horas na lingua desfavorecida durante os primeiros anos de escolarización (Educación infantil e E. P.) para facer posible ese equilibrio competencial que este avance de decreto di perseguir.

8. O apartado “Liberdade de expresión para os alumnos” merece pasar á historia da falsidade e da infamia, pois dá a entender que antes existía unha opresión que só está na mente dos negacionistas e, sobre todo, suporá na práctica un cínico ataque ao traballo do profesorado na aula. Será da responsabilidade dos promotores e redactores a situación de desprezo á autoridade do profesorado que esta medida carrexa. Queremos, unha vez máis, informar á sociedade galega que calquera apelación ao dereito constitucional en relación coa liberdade de uso das dúas linguas oficiais de Galicia, é unha trampa e unha mentira. Unha sentenza do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia deixou claro que nas aulas o alumnado que se vexa requirido a usar a lingua na que se imparte a materia non sofre ningunha merma de dereito por se tratar dun acto escolar e que atinxe á súa educación.

9. A apoteose do cinismo dáse nas liñas finais, cando se afirma que os cambios introducidos respecto das bases de decembro “responden ás suxestións e observacións realizadas polas preto de trinta entidades que o goberno galego escoitou no trámite de audiencia, entre elas o Consello da Cultura Galega e mais a Real Academia Galega”. Pensan de verdade que a cidadanía é tan parva? Se son quen de afirmar que atenderon os requirimentos da sociedade galega, entón estamos diante da falsidade como forma política e de goberno. Só a covardía xustifica afirmacións tales.

Galicia, 13 de marzo de 2010

O reino da falsía e da irregularidade

Fragmentos do artigo publicado por Pilar García Negro, política e sociolingüista, no Xornal de Galicia a raíz do anuncio do proxecto do decreto de plurilingüismo (as negriñas son miñas).

As nais-os pais, na súa condición de tais, non están chamados a co-gobernar o ensino. Teñen, perfeitamente estatuídas e delimitadas, as súas canles de participación na comunidade escolar (consellos escolares, ANPAS, atención tutorial, actividades extraescolares...), mais, desde logo, non na determinación de programas, materias, temarios ou lingua(s) que os seus fillos en idade escolar han de estudar. ¿Acaso non pagan o ensino, como un ben público, todas-os contribuíntes que non teñen fillos?
[...]
Mais a manobra da Xunta actual, neste aspecto, vai moito máis alá dun atentado contra a lóxica: trátase de instrumentalizar nais-pais para os facer cúmplices directos, co cultivo apoteósico da demagoxia (¡que importantes somos, dirán algúns pais incautos, que até se nos consulta cantas racións de galego queremos, se é que queremos algunha!), da erradicación, aínda máis!, do galego do sistema escolar.
[...]
En segundo lugar, o “equilibrio” mencionado é, simplesmente, ilegal. Mesmamente porque o lexislador recoñeceu no seu día o estado de inferiorización do galego e, por tanto, a necesidade de “protexer”, “fomentar” e “potenciar” o seu uso, é polo que se aprobou a lexislación iuslingüística de que dispomos. Se así non fose, sobraría leis, decretos e normas de implantación do galego e, por suposto, a propria Lei de Normalización Lingüística de 1983. O desequilibrio, señor conselleiro, é abrumador, fóra do ensino e, tamén no ensino, a favor do castelán. Se vostés queren “equilibrar”, a única solución xusta e equitativa é atender en galego moitas máis materias e actividades das que, agora, este decreto contempla como teito para a lingua propria.
[...]
En terceiro lugar, falar de “liberdade de expresión para os alumnos”, aplicada, claro está, ao permiso legal para ocultaren ou desprezaren o galego aínda máis, acada os cumes máis altos do cinismo: o ensino ha de valer, señores destrutores, para ensinar a valorar, no que merece, o galego, na Galiza. ¿Ou é que ha de ser aínda máis estranxeira na súa patria a lingua galega?
E para rematar o dislate: como non abonda co español, agora tamén teñen que botar man do inglés –artillaría potente– para reforzar a exclusión do galego?
[...]
Se Castelao resucitase, non daría feito a caricaturas de todos vostés...
Señor conselleiro de Educación e adláteres: ¿coñecen vostés e acatan a Constitución española, o Estatuto de Autonomía de Galiza, a Lei de Normalización Lingüística, a Carta Europea das Linguas Rexionais e Minoritarias?
[...]
¡Pobre lingua galega, cousificada, instrumentalizada, mallada e desprezada, no canto de ser usada e multiplicada por quen vive dela e ten a obriga legal de protexela e de implantala en cada vez máis espazos sociais e públicos!

A Coordinadora Galega de ENDL ante o Anteproxecto do Decreto do Plurilingüismo


A Coordinadora Galega de ENDL vén de emitir unha nota de prensa na que fai unha primeira valoración do avance do Anteproxecto do Plurilingüismo presentado o pasado sábado pola Consellaría de Educación.
O Anteproxecto do Decreto do Bilingüismo discriminará a lingua galega no ensino e provocará serios conflitos na comunidade educativa
  • O novo decreto non garantirá o equilibrio efectivo entre as dúas linguas oficiais no ensino e desprotexe o galego, especialmente na etapa de infantil.
  • O avance do anteproxecto relega a promoción da lingua galega ás actividades de fomento e ao compromiso persoal do profesorado.
A Coordinadora Galega de ENDL valora negativamente que o Anteproxecto do Decreto do Plurilingüismo, cuxas liñas xerais deu a coñecer onte a Consellería de Educación, non desenvolve os preceptos da Lei de Normalización Lingüística (LNL) como si facían os decretos anteriores. Así, unha lexislación que debería desenvolver a LNL, creada para protexer a lingua propia de Galicia que está en situación de desequilibrio social respecto do castelán, ponlle límites á súa normalización no ensino: por un lado, establece máximos na distribución horaria para o galego cando nunca se cumpriron os mínimos marcados nos Decretos 247/1995 e 124/2007; e, por outro lado, afonda nos prexuízos cara a unha lingua que está en retroceso ao transmitir que non é válida para todos os campos do saber posto que impide que sexa a lingua vehicular para as materias do ámbito científico-tecnolóxico.
A CGENDL entende tamén que é un decreto que non vai garantir o equilibrio entre as linguas oficiais en ningunha das etapas educativas. Por exemplo, na ESO establece que se impartan en castelán as materias de tres departamentos (Matemáticas, Física e Química e Tecnoloxía) que teñen máis presenza horaria cás que se teñen que dar en galego. A discriminación do galego vese agravada pola falta de recursos para que o profesorado imparta algunhas das materias restantes nesta lingua, posto que na maior parte das áreas non existen en galego nin libros de texto nin outro tipo de materiais didácticos necesarios para as aulas. Polo tanto, o desequilibrio entre o galego e o castelán acentuarase ao tratar de maneira desigual dous idiomas que parten dunha situación diferente tamén neste ámbito.
No Ensino Infantil o galego queda totalmente desprotexido e o pretendido equilibrio entre as dúas linguas non se recolle por ningures. A falsa liberdade de elección das familias provocará conflitos xa que parte dunha visión excluínte das linguas a través dunha votación na que haberá perdedores e gañadores. Dende a perspectiva pedagóxica, resulta rechamante que se dea un trato individualizado aos alumnos da lingua “non predominante” nunha etapa, como a Infantil, que se basea nun enfoque integrador das diferenzas e na que se debe dar o asentamento da aprendizaxe das linguas. Pese a que o goberno galego fai seu o noso lema, “As linguas suman”, neste decreto subxace a idea de que o galego resta.
Neste avance do decreto, vemos con preocupación que a consellería debuxe unha división entre materias importantes e materias de segunda, entre troncais e non troncais, terminoloxía allea a unha educación, a do ensino obrigatorio, no que todas as áreas teñen unha misión educativa global. Fixando a lingua nas materias consideradas de primeira, a Consellería demostra o seu descoñecemento do proceso pedagóxico e desprestixia socialmente unha serie de materias e a formación e o traballo de milleiros de docentes.
Por outro lado, o desinterese para xestionar un sistema educativo que garanta a adquisición de competencias lingüísticas en galego a través do seu uso nas diferentes materias explica que este decreto reduza o fomento do galego á vontade do profesorado de dar aulas nesta lingua, na que o alumnado non ten que expresarse, e á organización de actividades extraescolares que nunca se dirixirán ao conxunto do alumnado.
Por último, e á espera de coñecer o texto completo, a CGENDL lamenta profundamente que se traslade a responsabilidade na toma de decisións ás familias e aos centros educativos conducíndoos ao caos organizativo e convertendo a comunidade escolar nun foco de conflitos.

2010/03/10

Redes 50: meditación e aprendizaxe



Apuntamentos do capítulo 50 do programa Redes, Meditación e aprendizaxe.

“Neste mundo globalizado necesitamos un novo sistema educativo que fabrique non só traballadores senón cidadáns e de aí que se fale tanto nestes momentos da necesidade de destilar empatía e compaixón nos cidadáns do século XXI.
O camiño para logralo é a confluencia de dúas correntes de pensamento: a corrente contemplativa (representada por figuras como o Dalai Lama) e a corrente da ciencia occidental.
Os científicos descubriron que a meditación (as técnicas contemplativas) ten un impacto sobre o estado e a conciencia dunha persoa. A cuestión é en que medida podemos aproveitar o impacto das técnicas contemplativas na ciencia educativa.
[...]
O traballo con prácticas contemplativas para lles ensinar aos profesores e aos mozos a adestrar a mente e a controlar as emocións non é algo novo para a educación social e emocional. Mais formar as persoas para que o fagan intencionadamente si que é novo. Pode acelerar a súa capacidade de ser máis afectuosos e compasivos.
[...]
Entre os compoñentes da intelixencia emocional están:
a conciencia dun mesmo,
o control das emocións,
a relación cos demais
e a capacidade de tomar boas decisións.
[...]
Axudar as persoas para que adestren voluntariamente a mente mediante a meditación. O recanto da paz nas aulas, un lugar ao que os nenos pode ir para estar en calma, apaciguar a mente e empezar a centrar a atención.
[...]
Nunha sociedade hiperestimulada enfocar a atención é algo cada vez máis problemático. Os trastornos de déficit de atención afectan ao rendemento na aula, mais tamén á nosa percepción de nós mesmos e do mundo que nos rodea. Como se está máis atento? En calquera técnica de meditación se traballa coa atención.
[...]
A calma mental é sinónimo de saúde mental.
Os beneficios máis inmediatos de practicar meditación son: a capacidade de tranquilizarnos, un descenso do estrés, o desenvolvemento da atención, a percepción do detalle e tamén da memoria.
[...]
Os nenos teñen cada vez máis cousas que aprender, máis plataformas para interactuar co mundo, máis estímulos que procesar, e é por iso que non debe resultar extraño que aos nenos lles custe cada vez máis centrarse e focalizar a atención, tomar decisións tendo en conta aos demais e a si mesmos.
[...]
Se a neurociencia nos está demostrando o maleable que é o cerebro, especialmente nos primeiros anos, transformemos a educación para producir persoas con cerebros máis felices, máis responsables e máis cooperativos.”

2010/03/09

Paisagens de Silêncio, D'ouro d'Alendouro

Este vídeo é un fermoso canto á paisaxe tanto desde o punto de vista visual, sonoro e poético.
Recomendación: a primeira vez para velo, a segunda só escoitalo en posición horizontal, un verdadeiro pracer relaxante.

"Paisagens de Silêncio, D'ouro d'Alendouro é um projecto sobre Trás-os-Montes, ou melhor, é um projecto muito pessoal sobre a paisagem do Alendouro, a paisagem que eu atravesso e toco com as mãos, um projecto tecido com essas ervas d(ouradas), onde só o silêncio se pode deitar.
As fotografias foram feitas entre 2000 e 2003, em todas as épocas do ano, de Bragança a Vinhais, de Miranda do Douro a Foz-Côa. O projecto foi realizado em 2003-2004 com a cumplicidade do poeta Jorge Sousa Braga. Percorreu todo o Trás-os-Montes em 2003, em versão pequeno formato, e "terminou" de alguma forma em 2004 no CPF, em versão grande formato, com várias projecções de vídeo, ocupando a sala do tribunal e a sala e os corredores de acesso. O projecto foi também editado em livro, com design do Rui Mendonça.
Este pequeno vídeo [...] foi realizado a partir de algumas das imagens desse projecto e com os pequenos textos escritos pelo Jorge."


Vía Cabrafanada.

8 de marzo de 2010 no goberno galego

 Fotografía de Javier Guerra (Andrés Fraga, El País).

O señor que aparece na fotografía é o actual conselleiro de economía da Xunta de Galicia no acto en que o goberno celebra o "Día Internacional da Muller", que non "O día da muller traballadora", que é cousa ben distinta.
O evento co dos globos e os estereotipos e os conselleiros a gargalladas forzadas no Obradoiro, cando menos, diremos que resultou de pouco gusto.
Preferiría algo máis aburrido como unha rolda de prensa onde se informase dunha evolución substancialmente positiva da situación da muller dentro do ámbito laboral, ou unha enumeración por extenso das medidas do goberno tendentes a compaxinar vida familiar e laboral, só por poñer un par de exemplos.

Recomendación: Se non queres ou non sabes facer algo sobre un tema, preocúpate cando menos de non facer o ridículo. E pallasadas, as xustas.

2010/03/08

É moito pedir

 (clica na imaxe)
É moito pedir que as páxinas de Turgalicia en galego non sexan unha mala tradución automática.

2010/03/07

Desván de los Monjes by Roberto Varela



Desván de los monjes, en palabras de Roberto Varela, actual conselleiro de cultura da Xunta de Galicia, no segundo 18' verase que mentira non era.

2010/03/06

Historia visual e interactiva de Internet


Cada parte da ruleta dunha cor correspóndese cunha época, seleccionas a que queres ver e vas avanzando coa roda do rato nas fichas con acontecementos do que pasou en cada momento. Moi interesante.

Aquí hai canteira - Roque

Temos un novo monologuista en Ribeira, no IES Leliadoura, chámase Roque e promete.